Het is nu vier weken geleden dat de zesde R-FC behandeling plaatsvond. De zwaarste vier weken sinds de diagnose! Deze laatste behandeling hakte er echt behoorlijk in. Henny’s goede conditie aan het begin van dit jaar is door het hele traject achteruit gegaan en zo begin je elke keer met een iets slechtere uitgangssituatie. Maar daarnaast is het ook psychisch zwaarder geworden. Zoals de laatste pillen met moeite naar binnen gingen, zo wil zijn hoofd dat het nu voorbij is – want je hebt steeds naar dit einde toegeleefd – en dat we weer gewoon door kunnen gaan met ons leven. Maar zo simpel ligt het niet. De vermoeidheid is er nog. En er is en blijft de zekerheid dat het terugkomt, alleen kan niemand zeggen wanneer.
We blijven ondanks alles genieten van het leven. En we hopen deze stressvolle periode snel achter ons te kunnen laten.
Hoi,fijn dat de dinsdag voorbij is,nu maar hopen dat de volgende dinsdag niet te lang op zich laat wachten.
Afleiding zoeken is een optie,maar anderzijds als je de gewone dagelijkse dingen doet gaat de tijd meestal sneller.
Sterkte ermee,groet Trude.
Dank voor je reactie Trude. Inderdaad fijn dat het onderzoek voorbij is, ik was alweer vergeten hoe pijnlijk zo’n punctie is, maar nu weet ik het weer. Ik verwacht volgende week geen echt schokkende dingen te horen, want die waren anders de afgelopen maanden wel aan het licht gekomen. Maar ik zal toch blij zijn wanneer het eindgesprek met de specialist achter de rug is. Groet Henny