Vandaag (28 juli 2015) is het 4 jaar geleden dat jij aan de gevolgen van uitgezaaide borstkanker bent overleden.
Soms hoor je wel eens: waar was jij toen je hoorde dat Elvis of André Hazes overleed…
Nou ik weet nog precies waar ik was, toen ik gebeld werd dat jij was overleden. Ik reed op de A18 bij Doetinchem en ik ben op de afrit omgekeerd om het moedertje te gaan vertellen. Onderweg heb ik met mijn dochter gebeld, die in Jakarta was op een studentenproject. En ik probeerde mijn zoon te bellen, die met vrienden op vakantie was in Berlijn. Ik weet het allemaal nog zo goed.
Op 6 juli kreeg ik nog een SMS-je van je terwijl ik in Zweden was: “Hoi broer, wanneer ben je weer thuis? Het verhaal is te lang om te SMS-en. Maandag weer naar de specialist of ik nog chemo wil. Het gaat niet tof.”.
Toen ik weer thuis was hebben we samen jouw plannen voor de laatste weken doorgenomen. Wie wilde je nog zien en moest ik dus bellen en wie hoefde niet meer langs te komen. Hoe wilde jij je afscheid, wat moest er voor tekst op de kaart en wie moesten er worden uitgenodigd. Ook mijn afscheidsspeech wilde je lezen en keurde je glimlachend goed.
Ik begrijp nu zoveel beter wat jij hebt doorgemaakt.
Lieve zus, ik mis je vreselijk.
