De chemo 4daagse, dag 4

Dag 4: vrijdag, de finale

Henny wordt na een redelijke nacht wakker met een naar gevoel in zijn buik en met last van rillingen. Toch geen koorts, gelukkig. Geen zin om uit bed te komen. Moe, lusteloos, nergens toe in staat. Omdat hij ook nergens trek in heeft, is het lastig om iets te eten. Uiteindelijk vormen twee beschuitjes en een kop thee een bodempje voor de LAATSTE chemopillen. Het slikken van de pillen gaat ook moeilijk. Hij verslikt zich halverwege en wordt misselijk. Pff ik moet er niet aan denken dat hij de pillen zou uitspugen. Gelukkig gebeurt dat niet, maar de boel moet wel even tot rust komen voordat hij de rest kan slikken.
Nadat de pillen weg zijn, slaapt hij weer een poos.

Ik werk een beetje en voel me alleen en onmachtig. Kon ik maar iets doen om het beter voor hem te maken! Af en toe ga ik even kijken, breng ik hem een kopje thee en probeer hem te bewegen om meer te drinken. Dat moet namelijk met zo’n berg gif in je lijf.
In de middag komt hij uit bed, eet een crackertje en we lopen een klein rondje buiten. Waarna hij op het balkon in de ligstoel weer in slaap valt.
En dan is hij opeens weer misselijk en ditmaal moet hij zich naar de wc spoeden. En dat herhaalt zich ’s avonds nog een paar keer, terwijl hij niets anders dan een kop drinkbouillon op heeft. Balen, maar de pillen zijn inmiddels gelukkig al verwerkt.

Dit was voor ons de laatste dag van 6 kuren immuno- en chemotherapie. De pillen zijn op, de vervelende gevolgen zullen nog niet meteen weg zijn, maar in de komende dagen zal Henny zich langzaamaan weer beter gaan voelen. De vermoeidheid kan nog wel een poos na-ijlen. En dan wachten we weer op de uitslag van bloedonderzoek, beenmergpunctie en CT-scan.

Wij hebben er gelukkig geen blaren aan overgehouden

De laatste dag van deze 4-daagse. Zo’n 40.000 mensen hebben de afgelopen dagen rondom Nijmegen een zware tocht volbracht. Henny zegt: “Wij hebben er gelukkig geen blaren aan overgehouden.”