Beenmergpunctie en CT

Vandaag was de tweede beenmergpunctie en CT-scan om te controleren wat de effecten zijn van de R-FC kuur. Om 8.00u aanwezig op de dagbehandeling, prikt zuster Ilse een infuus bij Henny om bloed af te nemen. Het infuus blijft er meteen in voor de contrastvloeistof straks bij de CT, scheelt weer een prik. Ilse zegt: “Ik ga even naar de buurman om bloed te prikken en dan komt zo ‘de karavaan’ voor de punctie.” Nog geen 5 minuten laten staan ze met z’n vieren in de eenpersoonskamer: een assistent-hematoloog, een hematoloog, iemand van het lab (denken wij) en Ilse. De hematoloog in opleiding moet de punctie gaan doen. “Oei” dacht ik meteen!

Ik zit aan de ene kant van het bed, Henny ligt op zijn zij met zijn gezicht naar mij toe, de rest staat achter hem. De punctie wordt via de onderrug in het heupbot gedaan. De verdovingsprik doet zeer, het sneetje in de huid voelt vervelend en dan zit ik met Henny’s bezwete hand in de mijne naar zijn van pijn vertrokken gezicht te kijken als de beenmergpunctie zelf plaatsvindt. Helaas moet er ook weer een stukje bot afgenomen worden, wat nog pijnlijker is. Ilse en ik herinneren Henny er om beurten aan dat hij moet doorademen. Ik zeg nog dat hij zich het best, net als een bevallende vrouw, op zijn ademhaling kan concentreren. Is het klaar…? Nee nog een klein stukje door. “Gaat het nog?” vraagt de assistent-hematoloog. “Je mag nu wel stoppen hoor”, zegt Henny. Pfff en dan is het eindelijk klaar. “Verbandje erop, zandzakje erop om dicht te drukken en draai je maar op je rug” zegt Ilse. De karavaan vertrekt en we zijn weer samen.

Gelukkig, dat is achter de rug!

Na een tijdje komt Ilse terug en kunnen we vertrekken naar de afdeling radiologie voor de CT. In de wachtkamer moet Henny weer 2 grote bekers contrastvloeistof opdrinken en na drie kwartier wordt hij binnengeroepen. Ik wacht in de wachtkamer. Als hij er weer uit komt heeft hij het hardstikke koud vanwege de temperatuur in die ruimte. Daarbij komt dat hij nog niets gegeten heeft omdat hij nuchter moest zijn.
Dus in de Radboud coffeecorner nemen we een kop koffie met iets lekkers. Dat hebben we wel verdiend. We stellen vast dat Ilse – die we al vaker meegemaakt hebben – een fijne, ervaren, begripvolle en ondersteunende verpleegkundige is.

De uitslagen bespreken we volgende week met de hematoloog.

4 gedachten over “Beenmergpunctie en CT”

  1. Bah, dat klinkt als een heftige dag! Natuurlijk voor Henny, met zo’n pijnlijke ingreep. Maar ook voor jou José, om er ‘machteloos’ naast te zitten. En nu vol spanning afwachten tot volgende week. Sterkte voor jullie beiden!

    Liefs, Marjolein

    1. Hoi Marjolein,
      Inderdaad heftig. Ik voelde me net een man die bij het proces van kinderen krijgen (vruchtbaarheidsbehandelingen/bevalling) niets anders kan doen dan toekijken en zich in de hand laten knijpen. Machteloos ja. Ik weet ook dat elke specialist het vak heeft moeten leren, maar het blijft moeilijk om te zien hoe dat soms gaat… En niet dat hij zat te klungelen hoor, maar het is een behoorlijk invasieve ingreep en ik heb ook gezien hoe het de vorige keer ging toen een ervaren arts het deed.
      Dank voor je berichtje.

  2. Ik heb veel bewondering voor de manier waarop jullie samen dit akelige traject doorgaan. Veel sterkte deze week met de uitslagen van de onderzoeken Henny en José!
    Liefs, Hanneke

Reacties zijn gesloten.