Zwarte zaterdag

Na het infuus van dinsdag en drie dagen ontbijten met 20 pillen per dag, is het weer op zaterdag dat de behandeling zich het meest laat voelen. Het ontbijt verkiest de chemische omgeving van het toilet boven die van Henny. Moe en slap is hij, niet te motiveren voor enige activiteit. Dus is het bed de beste plek om te verblijven. Het fijne van ons appartement is dat de slaapkamerdeur gewoon open kan blijven staan, waardoor hij niet helemaal afgezonderd ligt. Inmiddels weten we dat hij op zo’n dag veel slaapt. Ik ga mijn eigen gang en doe wat klusjes en boodschappen.

Aan het eind van de middag komt Henny uit bed en we liggen een poosje op ons balkon in onze heerlijke relaxstoelen. Een kleine kop groentesoep gaat er met enige moeite in als diner. We praten over het gevoel dat we ieder hebben bij Henny’s ziekte. Toen we in september naar ons appartement verhuisden, dachten we dat we alles voor elkaar hadden en vooral te kunnen gaan genieten van het leven. Nouja en een beetje werken natuurlijk. Helaas is dat ongestoord genieten verstoord door de leukemie. Natuurlijk pakken we nog steeds alle mooie momenten die langskomen, maar de beperkingen liggen steeds op de loer. Dat is best moeilijk. Gelukkig hebben we elkaar! En daarnaast de warme belangstelling van een handvol mensen, die ons zeer steunt. En volgens de statistieken van ons weblog een boel stille meelezers.

Als straks de laatste behandeling achter de rug is, de controles (beenmergpunctie en ct-scan) zeggen dat het goed is en de beschermende medicatie (anti-virus en antibiotica) gestopt kan worden… dan kunnen we hopelijk weer een poos ‘voluit’ genieten. Maar het zwaard blijft wel boven ons hoofd hangen, want wanneer komt de leukemie terug?