Maximale medicatie

De afgelopen week stond in het teken van de vierde chemo, met voor de eerste keer 100% medicatie.

Dag 1: infuus met immuuntherapie.
Dag 2, 3 en 4: dagelijks 20 pillen bij het ontbijt, nog eentje ’s avonds en zo nodig een antibraakpil.

De vermoeidheid begint eigenlijk al meteen dinsdag bij het toedienen van het infuus. Woensdag en donderdag gaan op zich best aardig. ’s Ochtends rustig opstarten en in de middag een wandelingetje voor de nodige frisse lucht en beweging. Henny heeft veel last van spier- en gewrichtspijn en komt krakend en piepend in beweging.

Vrijdag heeft hij ’s ochtends al niet zo’n trek in ontbijt. Na het avondeten, waar hij weinig van eet, gaat zijn lampje abrupt uit en ligt hij om 20.30u in bed. Zaterdag blijft hij daar vrijwel de hele dag. Té moe om ook maar iets te doen. Ik probeer hem kleine beetjes lekkere dingen te geven, maar eigenlijk heeft hij nergens trek in. Omdat hij wel wakker is, besluit ik van de nood een deugd te maken en mijn kledingkast op te ruimen. Zo ben ik toch gezellig in de buurt en doe ik wel iets nuttigs.

Een kop zelfgemaakte soep is nog te veel

’s Middags ga ik boodschappen doen en slaapt hij. Aan het eind van de middag komt hij een uurtje uit bed om een kop lekkere zelfgemaakte soep te eten. De laatste twee happen gaan er niet meer in en hij hangt als een slappe doek in de stoel. Maar weer terug naar bed dus.
Ik kruip er ook vroeg in met een stapel leesvoer en zo is de vervelendste dag van de maand weer achter rug. Daar gaan we tenminste maar van uit, terugkijkend naar de eerdere drie ervaringen.

Nu is het zondagochtend 11.00u. Hopelijk is de opgaande lijn weer snel opgepakt. Elke keer worden de gevolgen net iets heftiger.
Nog twee…

4 gedachtes over “Maximale medicatie”

  1. Lieve Henny en Jose,

    Heel knap hoe jullie om gaan met de gevolgen van de kuren. Sterkte. Inderdaad aftellen, nog 2 te gaan.

    1. Dankjewel Koortje, het gaat alweer wat beter. Mobiliseer jij de rest voor de reünie, dan ben ik erbij in oktober!

  2. Jeetje, wat een impact heeft het toch hè…. Vreselijk voor jou Henny, om je zo ellendig te voelen. En voor jou José, om aan de zijlijn te staan en – voor je gevoel – zo ‘weinig’ te kunnen doen. Hopelijk was dit inderdaad weer de slechtste dag en gaat het snel weer beter; sterkte en succes gewenst voor jullie beiden!

    1. Gisteravond ging het al weer iets beter en gingen er twee koppen met heel veel liefde gemaakte tomatensoep naar binnen. Oh en niet onbelangrijk: ze bleven binnen en verlaten het lijf vandaag of morgen langs de normale route.

Reacties zijn gesloten.