Daar ga ik dan. In mijn eentje naar Lissabon.
Vorig jaar wist ik al dat ik in juni daarheen zou gaan om een congres te bezoeken. Henny en ik maakten toen het plan om er samen heen te gaan zodat we er direct een tweeweekse vakantie aan vast konden knopen. Ik ben niet dol op vliegen, dus dat scheelt weer een vliegreis. Minder vliegen is trouwens ook beter voor het milieu… Toch?
Enfin, de leukemie gooide roet in het eten. Vliegen is zo ongeveer de grootste bacterie-uitwisseling die je kunt bedenken en dus niet verstandig. Henny bleef thuis. Ik probeerde hem nog allerlei goede raad te geven voordat ik vertrok, over dingen waar hij misschien niet bij nadenkt, waar ik normaal altijd voor zorg.
Niks leuks aan die leukemie
Hij bracht me naar Eindhoven Airport en daar namen we afscheid voor 4 dagen. Met mijn enorme koortslip kon ik hem niet eens gedag zoenen. Niks leuks aan die leukemie.
Ik lees je blog nu pas. Wat lopen dingen momenteel anders dan gehoopt en verwacht voor jullie… Er is inderdaad he-le-maal niks leuks aan leukemie :-(.
Sterkte weer vandaag, voor jullie beiden.