Gisteravond kon ik de slaap niet vatten

Normaal gesproken val ik als een blok in slaap en slaap ik tot de wekker me wakker maakt. Maar niet gisteravond… Ik lag te draaien en te denken aan m’n zusje…

November 2004 belde zij me huilend op met de mededeling dat ze borstkanker had.
Begin december – terwijl ik voor een congres in Amerika was – werd zij geopereerd.
Toen ik terug was, kreeg zij de uitslag: uitgezaaid!

In de jaren van haar behandelingen hebben we veel contact gehad en over haar ziekte en haar leven gesproken. Ik reisde toen veel voor m’n werk en belde haar soms op het moment dat ik thuis wegreed om vervolgens pas op te hangen wanneer ik op Schiphol bij de gate stond om in te checken.

Toen m’n zusje ruim 3½ jaar geleden overleed, was ze nog maar een schim van zichzelf. De ziekte, de medicatie en de chemo’s hadden van een vrolijke goedlachse volle vrouw een mager breekbaar grietje gemaakt.

Afgelopen december, toen ik mijn eerste voorlopige diagnose kreeg, was de diagnose van m’n zusje dus 10 jaar geleden. Daar moest ik aan denken en daarom kon ik mijn slaap niet vatten. M’n zusje zal de komende tijd nog wel ‘ns vaker door mijn hoofd spoken…

Gepubliceerd door

Henny

 Leven met Chronische Lymfatische Leukemie, geschreven vanuit Persoonlijk Perspectief