12 dec 2014 – 12 dec 2019

Vandaag exact 5 jaar geleden ging ik naar de huisarts met een zwelling in de lymfeklier in mijn hals. In eerste instantie geen echte diagnose, maar voor de zekerheid even bloed prikken.

Vier dagen later een telefoontje van de huisarts, of ik direct wilde komen! Ik was in Rotterdam, dus kreeg ik de uitslag (bij hoge uitzondering) via de telefoon; de hoeveelheid witte bloedlichaampjes is zo hoog dat we het vermoeden hebben dat het om leukemie gaat. Naar welk ziekenhuis wil je? Doe maar RadboudUMC. Oké, dan ga ik nu voor je bellen en ik bel je zo terug.

Na enkele – soms pijnlijke onderzoeken – was de diagnose Chronische Lymfatische Leukemie. Niet te genezen, maar wellicht wel tot stilstand – in remissie – te brengen.

Als aanpak werd begin 2015 gekozen voor een half jaar maandelijkse kuren met Rituximab, Fludarabine en Cyclofosfamide: immuno- en chemotherapie. Met succes; dit heeft tot nu toe ruim vier klachtenvrije jaren zonder medicatie opgeleverd.

Hoe gaat het? Goed! De cijfers zien er ook goed uit!

Gisteren waren we op halfjaarlijkse controle bij mijn hematoloog in het RadboudUMC. Toch weer spannend zoals altijd. Normaal vraagt ze altijd “hoe gaat het?”. Dan zeg ik “goed”. En vervolgens zegt ze “de cijfers zien er ook goed uit”. Vandaag doorbrak ze dat protocol en zei ze direct “het ziet er hartstikke goed uit, ik ben er heel erg blij mee. Gaat het goed?”

Daarna hebben we – wel netjes volgens protocol – de bloedwaarden besproken en het lichamelijk onderzoek afgewerkt. Alles prima.

De volgende afspraak is weer over een half jaar. En ja, wij mochten gerust een taartje bij de koffie.

In de beginjaren hebben we in de vorm van dit blog ons dagboek bijgehouden. Eerlijk gezegd schrijven we hier nog zeer sporadisch iets.

Het gaat ons goed.

De eerste controle in 2017

Vorige week dinsdag stond er opnieuw een controle gepland bij de hematoloog, de eerste controle in 2017. De vorige was alweer 4 maanden geleden. Time flies.

Na het bloedprikken gaat het bloed per buizenpost naar het lab en dan is het wachten op de hematoloog. Zij heeft dan de resultaten al gezien wanneer ze ons komt halen. Tijdens haar begroeting en de wandeling door de gangen naar haar spreekkamer valt aan haar gezicht en houding niets af te lezen over de uitslag van het bloedonderzoek.

En? Hoe was het in Cuba?

Ze laat ons zoals altijd netjes voorgaan de spreekkamer in. Waarbij ze normaal gesproken het gesprek altijd opent met: “hoe gaat het?” zei ze nu: “en? hoe was het in Cuba?”.

Nadat we even over onze reis naar Cuba hadden gesproken, waarbij we o.a. ook over de grote armoe vertelden, ging ze de uitslagen met ons bespreken: “Het ziet er allemaal goed uit. De cijfers en de onderverdeling zijn precies zoals we willen hebben. De medicatie, het is ruim 1½ jaar geleden *) heeft goed haar werk gedaan.”

Die Trump zal er wel voor zorgen dat ze voorlopig nog arm blijven

Vervolgens het lichamelijk onderzoek. Terwijl ik op de behandeltafel ga zitten en zij de stethoscoop aan haar oren doet, zegt ze nog: “die Trump zal er wel voor zorgen dat ze voorlopig nog arm blijven in Cuba”. Voordat ik daarop kon antwoorden zei ze: “ja, zucht maar even”. En na grondig onderzoek was dat ook allemaal goed.

Tot over 4 maanden.

*) Achteraf hadden we pas in de gaten wat zij met “ruim 1½ jaar geleden” bedoelde. Wanneer de leukemie binnen 1½ jaar weer terug zou komen, dan had de medicatie niet het gewenste resultaat bereikt en zou een andere behandeling moeten volgen.

Alle goeds voor 2017 gewenst

31 december 2014 – op de dag af 2 jaar geleden – werd ’s morgens een beenmergpunctie afgenomen in het kader van onderzoek om de voorlopige diagnose CLL te kunnen bevestigen.
De eerste helft van 2015 stond in het teken van de RFC-behandelingen en in de tweede helft zien om de weerstand & conditie weer op niveau te krijgen.

In vergelijking hiermee was 2016 een piece of cake

In een brief aan de huisarts schreef de hematoloog in september 2016: “Samenvattend is er bij patient ruim een jaar na afronden van de behandeling met R-FC kuren voor een B-CLL met een ongunstig risicoprofiel sprake van een voortdurende remissie/rustige situatie.”

Alle goeds voor 2017 gewenst.

Basaalcelcarcinoom (2)

zie ook Basaalcelcarcinoom

Het insmeren met een crème heeft niet het gewenste resultaat gehad. Er is opnieuw een biopt genomen voor nader onderzoek. Daaruit is gebleken dat het toch verstandig is om een operatieve ingreep uit te voeren en het ding te verwijderen.

Basaalcelcarcinoom blijkt niet alleen oppervlakkig

Uit weefselonderzoek na de operatieve ingreep is gebleken dat het carcinoom niet alleen oppervlakkig was, maar ook sprieten in de diepere huidlaag had. Gelukkig is er met ruimte marge gesneden en is alles netjes schoon.

Basaalcelcarcinoom

Tijdens het kwartaalonderzoek vond de hematoloog een verdacht plekje op mijn rug en verwees ze me met haar gebruikelijke strengheid door voor een consult naar de huisarts. Diezelfde middag kon ik bij de huisarts terecht en na een onderzoek verwees hij me door naar de dermatoloog. Twee dagen later kon ik al bij de dermatoloog op consult voor een grondig huidonderzoek en een biopt voor nader onderzoek.

Op 1 maart had ik een telefonisch consult met de dermatoloog voor de uitslag van het biopt; een basaalcelcarcinoom.
Dit is de meest voorkomende vorm van huidkanker. Ongeveer 1 op de 6 Nederlanders krijgt een basaalcelcarcinoom in zijn of haar leven (een schrale troost). Het begint in de bovenste laag van de huid en breidt zich vrijwel nooit uit naar andere delen van het lichaam (da’s een geruststelling).

Voor de behandeling zijn er 3 opties
– wegsnijden
– licht therapie
– insmeren met een crème

Ik heb voor die laatste optie gekozen en mijn basaalcelcarcinoompje wordt nu de komende weken elke avond van een dun laagje crème voorzien.

Ga voor meer info naar de website van huidkanker.nl