Je kent ze wel, die lampjes op het dashboard van je auto. Wanneer mag je nog doorrijden? Wanneer moet je echt naar de garage?
Dat overkwam mij afgelopen vrijdag 19/4.
En niet met m’n auto.
Mijn autonome interne systeem had conform protocol een aantal subsystemen afgeschakeld. En daarbij werden ook de functies motoriek, spraak en reactie op de omgeving op een low energy mode gezet. Ik was er wel, maar niet echt bij. Er zijn ook stukjes leeg op m’n interne geheugenkaart.
Wat???
Dankzij adequaat optreden van José en de juiste analyse door de huisarts lag ik vrijdagmiddag in no-time in een ambulance op weg naar de SEH van het RadboudUMC.
Ondertussen kreeg ik extra vocht via een infuus en klaarde het brein iets op.
Uit diverse onderzoeken, foto’s en scans bleek niks ernstigs. Geen hoofd, hart of andere narigheid. Ergens zit wel een ontsteking. En de werkzaamheden van de ontstekingsopruimers in het bloed hadden blijkbaar zoveel energie gevraagd dat andere functies maar even in low energy mode moesten worden gezet.
Mooi systeem is een mens toch eigenlijk.
Door die ontsteking (ergens) had ik op dat moment
- een te lage bloeddruk
- een te hoge hartslag
- een te laag zuurstofgehalte in het bloed
- en hoge koorts (40+)
Het weekend doorgebracht op de acute opname afdeling. Aan de zuurstof, vocht en antibiotica. Veel controles voor monitoring.
Antibiotica doen hun werk. Alle hulpkabels en leidingen inmiddels weer losgekoppeld. Maandag 22/4 naar huis met de rest van de kuur.
Het lijkt erop dat het probleem bij de gal gezocht moet worden. Daarom komt er later nog een vervolgafspraak om dat verder uit te zoeken.
Dank aan de verpleegkundigen van de acute opname afdeling. Jullie zijn een mooi team met patiëntvriendelijke zorgzame deskundigen.
Het was fijn om bij jullie ziek te zijn.
Als het dan toch moet.
Ik doe het een weekje rustig aan.
Dat was een spannende jaarwisseling 8 jaar geleden. Bij mij was