Cuba en daarna

Ons Cuba avontuur ligt alweer enkele weken achter ons. We maakten een bijzondere reis door een bijzonder land. De natuur is er prachtig en het weer ook, met een temperatuur van rond de 28 graden overdag en ’s nachts 21 graden. Elke dag rond een uur of drie kwam er een regenbui, vandaar dat alles er groen is.

Veel armoede en vergane glorie

Maar er is veel armoede en vergane glorie! Sinds de revolutie is alles van de staat, dus veel mensen voelen zich niet verantwoordelijk voor bijv. onderhoud van hun huis. En door het jarenlange handelsembargo wás/is er ook niet veel materiaal voorhanden. Dat was ook merkbaar aan een aantal hotels waar we sliepen. Bij eentje waren bijvoorbeeld de muren zwart van de schimmel. Nou ik kan je zeggen dat dat niet lekker slaapt in die vieze lucht!

We maakten een groepsreis, dat betekent ook dat je wórdt geleefd door het tempo van de groep. Niks relaxen tijdens je vakantie, om 8 uur aantreden om te vertrekken met de bus. De wegen zijn slecht, dus een ritje van 100 km duurt al gauw 2 tot 3 uur. Maar ja zo zie je natuurlijk wel veel van het land en dat was de bedoeling.

Overal hoorde je die typisch Cubaanse muziek

Maar hoeveel armoede er ook is, de bevolking leeft met en van muziek en dans. Overal zag en hoorde je die typisch Cubaanse muziek, live gespeeld in restaurants, bars, maar ook gewoon op straat. Geweldig!

We hadden een leuke gids die mooie verhalen kon vertellen. Grappig was dat hij zijn verhalen telkens met verkleinwoordjes doorspekte. Zo zie je op de foto een schoolklas in “een kleine dorpje”, maar er waren bijvoorbeeld ook “hele grote parkjes”. Al met al hebben we veel meegemaakt, gezien en ervaren. Toch gaan we de volgende keer weer een iets relaxter uitstapje kiezen! Aan het einde van de reis waren we eigenlijk aan vakantie toe. 😉

Gelukkig kan ik melden dat Henny er helemaal gezond vandaan gekomen is. Wat waarschijnlijk meer geluk dan voorzichtigheid was. Je hebt niet zo heel veel invloed op wat je te eten krijgt in een groepsreis. En met name de buffetrestaurants zijn gevaarlijk, want je weet niet hoe vaak ze iets al opgewarmd hebben. Het is een arm land, dus zal het eten minder makkelijk de kiepelton in gaan dan bij ons.

Bij mij resulteerde dat twee keer in voedselvergiftiging tijdens onze reis. Vervelend, maar… ik had het liever zelf dan dat Henny het zou hebben. Helaas was mijn weerstand daardoor niet meer zo op peil en in het vliegtuig naar huis zat achter iemand ons vreselijk te hoesten…

De negatieve gevolgen van CLL voor je zelfhelend vermogen

Twee dagen na thuiskomst werd ik ziek. Een zware verkoudheid gepaard met een holte-ontsteking. Ik heb er ruim twee weken flink veel last van gehad. En zelfs nu, vier weken later is het nog niet helemaal weg. Bijna onvermijdelijk werd Henny een paar dagen na mij verkouden. Toen het na twee weken bij hem alleen maar erger leek te worden, was een bezoek aan de huisarts toch verstandig. Die voorzag een longontsteking en dat wilde hij toch maar niet afwachten, dus kreeg Henny een antibioticakuur. Het begint nu beter te gaan, maar nog steeds klinkt zijn stem hees en hoest hij. Onze eerste echte kennismaking met de negatieve gevolgen van CLL voor je zelfhelend vermogen, waar we van lotgenoten al veel verhalen over hebben gehoord.